Visions (2015)

Οράματα

Τίτλος: Visions (Οράματα) Χώρα: Η.Π.Α Έτος: 2015 Γλώσσα: Αγγλικά Διάρκεια: 82 λεπτά Σκηνοθεσία: Kevin Greutert Πρωταγωνιστούν: Isla Fisher, Anson Mount, Gillian Jacobs, Jim Parsons κ.α. Η βαθμολογία μου: 7.5/10 Είδος: Θρίλερ, Μυστήριο, Τρόμου

Υπόθεση: Ζευγάρι μετακομίζει σε αγρόκτημα. Τσεκ. Γυναίκα έγκυος. Τσεκ. Παράξενα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Τσεκ. Η πολυδοκιμασμένη συνταγή ενός τυπικού αμερικάνικου θρίλερ, Βλέπω ανεξήγητα φαινόμενα, κανείς δε με πιστεύει, ίσως είμαι τρελή, ίσως δεν είμαι. Περιμένετε ως το τέλος για να δείτε αν τα φαντάσματα ήταν αληθινά, ή αν απλά είμαι για τα σίδερα. Δε θα πω περισσότερα σχετικά με την υπόθεση, για να μη σας το χαλάσω.

Η άποψή μου: Είμαι ο άνθρωπος που αν τον ρωτήσεις τι ταινία θέλεις να δούμε, θα σου απαντήσει χωρίς δεύτερη σκέψη (επί τη ευκαιρία να δω και καμιά ταινία του Παπακαλιάτη) "Θρίλερ". Όταν λέω θρίλερ, εννοώ όλο το φάσμα από αστυνομικές τύπου whodunit, μέχρι γιαπωνέζικα horror, με κοριτσάκια που ξεπηδούν από πηγάδια με άγριες διαθέσεις. Αυτό που μου αρέσει είναι η αγωνία, το σασπένς, η ανατροπή και λίγος τρόμος. Δε μου προκαλούν αίσθηση τα αίματα και γι'αυτό προτιμώ ένα καθαρό ψυχολογικό θρίλερ όπως αυτό εδώ. Θα μου πείτε, έχεις καταντήσει αηδία. Όπου στοιχειωμένο σπίτι κι εσύ μπροστά στην οθόνη να χοροπηδάς από ενθουσιασμό. Κι εγώ θα σας απαντήσω... όοοοοχι, υπάρχουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες που κάνουν πάντα τη διαφορά. Αυτή ήταν μια ταινία σοβαρή, με καλούς ηθοποιούς και αξιοπρεπείς ερμηνείες. Bonus ο αγαπημένος όλων Sheldon Cooper (κατά κόσμον Jim Parsons), στο ρόλο του επαρχιώτη γιατρού. Καλά η δική του ερμηνεία δεν ήταν και για Όσκαρ, αλλά και μόνο η παρουσία ενός αγαπημένου ηθοποιού σε κάνει να νιώθεις μια ασφάλεια, βρε αδερφέ. Με λίγα λόγια, ναι, μου άρεσε η ταινία, γιατί ...έτσι! Βαθμός τρόμου: 5/10. Όχι, δε χρειάζεστε κουβερτούλα.

Το καλύτερό μου: Χμμμ...Ο Jim Parsons και η ευχάριστη ανατροπή στο σενάριο που δεν σε απογοητεύει, ακριβώς επειδή δεν είναι ακραία. 

Το χειρότερό μου: Μακάρι να έβγαιναν περισσότερες τέτοιου τύπου ταινίες, με άνω του μετρίου καστ και ένα προσεγμένο σενάριο. Σοβαρά, τόσο δύσκολο είναι;

Πώς να τη δείτε: Βράδυ, με φίλους που τους αρέσει να μαντεύουν το τέλος και να χαλάνε την ατμόσφαιρα. Εντάξει, δεν είναι και το αριστούργημα του αιώνα, λίγο μπούρου-μπούρου κατά τη διάρκεια θα την κάνει πιο ενδιαφέρουσα και...παρεΐστικη. Μόνο προσέξτε μη καταλήξετε να παίζετε ποπ-κορν-ο-πόλεμο και χάσετε το τέλος. Ε, συμβαίνουν κι αυτά.

Trailer: